Ilk maçımızda Asya şampiyonu Japonya ekibi Miyagi MaX takımını 83-46 mağlup ettik.İkinci maçımızda Amerika şampiyonu British Colombia'yı 67-53 geçtik.Üçüncü ve son günde ilk önce Avustralya şampiyonu ve son şampiyon Perth Wheelcats'i 78-48 ile mağlup ettik.Finalde tekrar British takımı ile karşılatık ve 77-62 kazanarak namağlup şampiyon olduk.
Bu ülkedeki kendi branşında en büyük başarısını elde etti bu takım ama basın konuyu bir dipnot olarak geçiştirmeyi tercih etti, ediyor. Futboldaki anlamsız didişmelere sayfalar ayıran sözde "spor" sayfalarının da utancıdır bu durum.
Başta Sedat hoca olmak üzere ülkemize bu başarıyı getiren tüm sporcularımıza teşekkürler.
Geçtiğimiz Cuma günü beklenen ama bu kadar çabuk bitirileceği düşünülmeyen iki hareketle tüm NBA ile ilgili kaynaklarda günün konusu oldu. Önce büyük kontratlara sahip iki oyuncusu Jamal Crawford ve Zach Randolph'la işe başladı. Bu iki oyuncunun kontratlarının asıl önemi her ikisinin de 2011'de sona erecek olması, bu Knicks hamleleri adına çok büyük bir engeldi, ki bu konuya sonrasında değineceğim. 
Teknik açıdan bakılınca Knicks coach'u Mike D'Antoni hızlı ve atletik oyunu ve oyuncuları seven bir isim ve Harrington onun da saha içinde çok çok işine yarayacak bir isim. Hem 3 hem de 4 numaralı pozisyonlarda kullanabilecek olması da işin bir diğer cezbedici kısmı. Golden State açısından bu takası değerlendirecek olursak Monta Ellis gibi önemli eksiklerin olduğu bu dönemde özellikle net bir skorerin takımda bulunması kısa vadede takım adına çok gerekliydi. Özellikle batı'da takımların bir çoğu istikrar problemi yaşarken post season için gerekli bir takviyeydi. Ellis'in sakatlığında muhtemelen oyun kurucu olarak oynayacak Jamal ve takım da muhtemelen 4 kısa bir uzunla tekrar 2007'deki small ball günlerine geri dönecektir. Monta Ellis, Jamaal Crawford, Anthony Morrow, Stephen Jackson, Corey Maggette ve Biendris'le sağlam, hızlı ve batı play-off'ları için etkili bir takım yarattılar.
Bu ilk takas sonrası Donnie Walsh'ın gerçekten beceri gerektiren hamlesi geldi ve kulisler de bu haber üzerine çalkalandı. Donnie Walsh L.A Clippers'la anlaşma sağladı ve L.A Clippers'tan Cuttino Mobley ve Tim Thomas kadroya katılırken, Zach Randolph ve Mardy Collins, Clippers'a gönderildi. Knicks'e servet ederi bir kontrat ve hımbıllıktan başka hiçbirşey katmayan Zach Randolph ve onun devasa kontratından kurtulup Cuttino Mobley ve Tim Thomas gibi faydalı iki oyuncuyu katmak benim açımdan büyük bir yöneticilik başarıdır. Bunun fazla bir teknik detayı yok açıkcası Randolph'un Knicks' kattığı sadece kazık kontratı ve hımbıllığı ki takım için çok büyük bir eksiklik yaratmayacaktır. Tabi Clippers'ın da bu takasta planları faklı, sene başında Elton Brand yüzünden sarsılan takımda Camby, Kaman ve Randolph fazla gelecektir. 48 milyon dolarlık konrata sahip hımbıl Randolph kenarda oturmayacağına göre onlarda da asıl amaç yeni bir takasla takımda değişiklik yaratmak olacak ki bunun içinde en uygun ve büyük koz Chris Kaman.
NBA bilindiği üzere sosyal servis ve sorumluluk projelerinde oldukça etkili bir yapılanma. Bu sene de "thanksgiving day"de (namı diğer şükran günü) bir çok takım faaliyetlerde bulunarak toplum için örnek teşkil ettiler. Minnesota Timberwolves takımından Kevin Ollie, Al Jefferson, Randy Foye, Rashad Mc Cants, Rodney Carney, Mike Miller ve Ryan Gomes bu anlamlı günde hizmette bulunmuş askerlere, emeklilere ve onların yakınlarına yemek hazırlayıp ikram ettiler. Burada oyunculara organizasyonun yada kendi takım yöneticilerinin bunu zoraki yaptırdığı düşünülse de oyuncular bunu tamamen istekleriyle yapıyorlar. Sevdikleri işi yapmaları, bunun sayesinde para kazanmaları dolayısıyla şükrediyor ve bu minneti başkalarıyla da paylaşıyorlar. Milyon dolarlar kazanan bu adamların aslında şımarıp gerçek dünyayla aralarındaki bağı kesmeleri aslında çok kolay ama birçoğu zor şartlarda yetişmiş bu oyuncular geçmişini ve nereden geldiğini kolay kolay unutmuyor. Bizde bu oyuncuların kazandıklarının 10 da 1'ini kazanıp da burnu kaf dağında olanları düşününce bu yapılan şükran ve minnet duymanın boyutu daha da çok anlaşılıyor sanırım. 
Baptista maç içinde fiziki açıdan kendini en çok hissettiren adamıydı, diğerleriyle mücadelesinde ben buradayım diyordu her defasında ve kovaladığı golü de attı Spaletti'ye koştu, bu gole ihtiyacı olan ikilinin sarılmaları görülmeye değerdi gerçekten.Lazio tarafında ise Rocchi ve Zareta çok uğraştılar golü bulmak için, Zareta'nın bencilliği ise bu sefer başını ağrıttı çok pozisyon bulsalar da özellikle maçın son bölümünde beraberliği kurtaracak golü atamadılar. Kırmızı kartlarıyla, tribünleriyle ve sahadaki iyi futboluyla gerçekten güzel bir maç oldu.
Dün gece oynanan Kral kupası 4. tur maçlarında kupa tarihinin en büyük süprizi gerçekleşti. Real Madrid 3.ligte mücadele eden ( 2B olarak geçer en alt profesyonel lig ) Real Union'a elenerek taraftarın ve Madrid medyasının isyanına sebep oldu. İlk maçta 3-2 yenildiklerinde herkes ( ki buna Union oyuncuları da dahil ) Santiago Bernabeu'da farklı galip gelip yola devam edeceklerini düşünüyordu ama olmadı. Kendi evinde 3. Lig takımından maçta 3 gol yiyince taraftarın da büyük tepkisini çektiler. Míchel Salgado, Cannavaro, Metzelder, Marcelo, Gago'nun bir arada oynadığı her maçta Real Madrid maçı kazanmak için neredeyse en az dört gol atmak zorunda kalıyor, inanılmaz derecede pozisyon veriyorlar rakiplerine ve illa ki birkaçı golle sonuçlanıyor. Lig maçında Malaga'ya karşı Hiquan'in süper performansıyla sonuca gitmişlerdi ama dün Raul 3 gol atmasına rağmen bu sefer tek başına yetemedi. Dün Dudek'in iyi denebilecek oyununa rağmen bu sonuç geldi. Yalnız kesin olan birşey var ki Real Madrid maçlarında maçı izleyen herkes mutlaka gole doyuyor.
